Energie-Blog

André Jurres

Vanuit Frankrijk blijven de berichten komen over de aanstaande fusie tussen Suez en GDF.  De laatste weken vooral nieuws over een mogelijk uitstel en het spreekwoord lijkt steeds meer uit te komen, van uitstel komt afstel. 
Goede dingen kennen meestal een goede snelheid van uitvoering, andersom geldt vaak hetzelfde.  Lijdenswegen duren meestal lang en het lijkt erop dat deze fusie daar steeds meer voor in aanmerking komt. 
De spitsvondigheid die gevonden wordt om de fusie uit te stellen doet toch vermoeden dat men deze fusie aan het torpederen is.  Nu wordt de fusie zelfs een gespreksonderwerp voor de komende presidentsverkiezingen die door Ségolène Royal dankbaar zal gebruikt worden.  De voorliefde van de Fransen voor grote staatsstructuren zal haar zaak zeker helpen en ze zal vooral de gevaren benadrukken.
Wellicht is het ook logisch dat een fusie die geboren wordt uit politieke overweging, namelijk het weerhouden dat een buitenlands bedrijf Franse nutsdiensten zou verwerven, geen economische logica oplevert.  De aandeelhouders van Suez zijn minstens kritisch tot rond uit negatief over de aanstaande fusie. 
Als men alle tegenstanders samenrekent zijnde een deel van de politiek(links), deel aandeelhouders, deel van het personeel en de machtige vakbonden, lijkt het toch ook noodzakelijk om wat meer draagvlak te krijgen voor deze fusie.  De kans dat het huwelijk nog doorgaat lijkt me nu al minder dan 50%.  Indien Royal wint stoppen ze deze fusie per direct, de ontevreden aandeelhouders krijgen nu meer tijd om dammen op te werpen en dit geldt ook voor de vakbonden. 
Vanuit Europees persectief lijkt een fusie tussen twee Europese energiespelers veel logischere dan de afsluiting van één markt.  De ontwikkeling van één Europese energiemarkt lijkt me een veel betere stroming om meerwaarde te creëren dan een nationale monopolie.  Het is dan ook te verwachten dat dit forse uitstel ertoe zal leiden dat andere spelers wellicht zich opnieuw gaan mengen in dit debat.