De reactie die deze week van de Europese Commissie kwam, was duidelijk en voorspelbaar, ze zijn tegen het ingrijpen in de marktwerking door middel van het bevriezen van de eindverbruikerstarieven. Nu is hun opmerking enigszins vrijblijvend vermits ze geen veto opleggen en tevens geen alternatieven of voorstellen bieden.
Dat België nog steeds gebukt gaat onder een sterke concentratie van voormalige monopolist(en) is ook voor een deel de fout van diezelfde Commissie die tien jaar geleden duidelijkere spelregels had moeten opleggen. Dit kan trouwens nog steeds en men doet wel pogingen om het status quo van de huidige liberalisering terug leven in te blazen door bijvoorbeeld het derde pakket richtlijnen die nu door de diverse lidstaten worden omgezet in nationale regel- en wetgeving.
Vanuit het oogpunt van de Federale regeling is de bevriezing te begrijpen, maar ik vind het geen goed idee vermits het geen perspectief op lange termijn biedt. Als men ziet wat deze politiek gebracht heeft in Frankrijk en Spanje dan ziet men dat vooral de voormalige monopolisten op korte termijn baat hebben bij bevroren prijzen. Dhr. Van de Lanotte heeft ongetwijfeld nobele bedoelingen, maar hij loopt het risico om exact het tegenovergestelde te bereiken van wat hij wil. Het ingrijpen is een gevaarlijk precedent en ook is hij aangekondigd als tijdelijk, wat als er op het einde van het jaar geen alternatieven op tafel liggen (lees beleid)?
De consument kan wellicht op korte termijn denken dat hij beschermd wordt, maar op lange termijn gaat hij zelfs meer betalen door het risico van het wegvallen van concurrentie. Wat zou er dan echt moeten gebeuren om een optimale marktwerking te krijgen en onze energiehuishouding op het niveau te brengen van de 21<sup>ste</sup> eeuw (niet vergeten dat onze ganse energiehuishouding grotendeels is gebaseerd op een visie en techniek van decennia geleden)?
Ten eerste zou men de regelgever de enige en volledige macht dienen te geven om op te treden in de markt wanneer dit nodig is, dit is ook van belang daar een regelgever neutraliteit kan geven waar een overheid dat niet altijd kan (zie de zoektocht naar geld en het opleggen van extra heffingen op bijvoorbeeld de nucleaire winsten af te romen). Ook is het absoluut noodzakelijk dat de kennis aanwezig is van onze sector en ook hier heeft men een sterke regulator voor nodig. Men zou trouwens de regelgever danig dienen te versterken zodat zij ook de middelen krijgt om dit te doen?
De overheid dient ook een beleid te bouwen dat investeringen op gang gaan brengen om onze energiehuishouding drastisch te verduurzamen. Het initiatief vanuit Vlaanderen om hier in te gaan investeren is dan ook een goed signaal. Er zijn nog steeds investeerders in binnen- en buitenland die willen investeren op voorwaarde dat er een duidelijk energiebeleid is en dat men er ook voor zorgt dat deze stabiel is.
Dat Europa reageert is te begrijpen vermits men geen langetermijnvisie heeft voorgesteld na deze kortetermijnregel.