Het gaat de goede kant op met de bewustwording over onze energiehuishouding.  De berichten dat men vooral duurzaam denkt zijn dagelijks in de lucht.  Positief is dat de drang naar meer duurzame elektriciteitsproductie een feit is.  Hoewel de huidige productie eerder marginaal te noemen is in België met iets meer dan 3% is de verwachting dat er meer zal bijkomen.  Er wordt wel voorbijgegaan dat dit niet vanzelfsprekend zal zijn en zelfs moeilijk haalbaar binnen de termijnen die gesteld zijn.   De 3% vandaag is al niet echt zuiver van graat want daar zit ook gemengde verbranding bij(kolen met houtschilfers bijvoorbeeld) en het verbranden van andere afvalstoffen zoals frituurolie, huisafval en mest.  De verschillende subsidievormen tussen het Waalse en Vlaamse gewest helpen ook niet echt voor buitenlandse investeerders over de grens te trekken.  “Keep it simple” is een regel die men moet respecteren bij het aantrekkelijk maken van een systeem.  De subsidie via certificaten zelf is een stabiel systeem dat hopelijk in gans Europa zijn weg zal vinden zodat je ze kan ruilen met je buurlanden.
Wat nog meer opvalt buiten het klimaatdebat is het “nieuwe” succes van kolencentrales in gans Europa.  Bijvoorbeeld Duitsland, het land met vandaag de dag 18.000 windmolens heeft tegelijkertijd 24 kolencentrales gepland of in bouw.  De verbranding van bruinkool in dit geval lijkt me zowat de slechtste vorm van fossiele brandstof verbranden die er is.  Waarom het succes, relatief goedkoop(en stabiel qua prijs), lokaal voorradig en in grote hoeveelheden.  Het is een bewijs voor mij dat energie nog niet duur genoeg is en dit ook door de politieke druk om de prijs voor de burger niet te laten stijgen.  Hierdoor moeten de energieproducenten ook kijken naar productievormen die hun toch enige mate van zekerheid geven over het verwerven van een positieve marge.  De bedrijven worden terecht verwacht om winst te maken en dit betekent goedkoop produceren of duur verkopen.  De beleidsmakers moeten er zich toch van bewust zijn dat in een vrije markt de eindprijs van een dienst/product bepaald wordt door de markt zelf.   De landen zoals Frankrijk, Spanje en anderen waar de politiek de energiesector dwingt om zijn prijzen niet te laten stijgen zorgen er dus indirect voor dat we de CO2 uitstoot laten stijgen.
Een andere opvallende stelling vorige week kwam van de Vlaamse liberalen die een wel heel originele oplossing bedacht hebben voor de uitstap van kernenergie en het debat er rond.  De marketing machine(of goeroe) van de liberalen had een geniale oplossing die trouwens al eeuwen werkt.   Als men een probleem niet wil of kan oplossen stelt men gewoon een oplossing voor die er nog niet is maar wel zou kunnen komen.  Voor de energiebedrijven is dit echter geen oplossing want de onzekerheid omtrent onze energiehuishouding blijft hiermee duren.  De optelsom van onze energiebehoeften versus de nieuwe geplande investeringen doen de rekening niet kloppen, daardoor blijven we afhankelijk van de bestaande kernenergie.  Het kan ook anders maar dan moet men de koppen bij elkaar steken en een masterplan ontwerpen waar in detail wordt berekend hoeveel en wat we nodig hebben aan investeringen om het bestaande park te kunnen vervangen.  Hiervoor blijf ik de komende tijd wanneer ik gevraagd wordt om mijn mening te geven pleiten.