De lang verwachte aankondiging van de Belgische regering omtrent zijn torenhoge ambities om een draaischijf te worden voor groene waterstof in de toekomst heeft wederom een muis gebaard. Nu is het goed om realistisch te blijven omtrent de eigen opwek van groene waterstof daar zelfs al het huidig gebruik van waterstof een enorme uitdaging vormt om duurzaam te maken.
Zelf spreek ik meestal van de 80/20(80% percent import/20% eigen productie) regel betreft als het gaat om wat haalbaar is wat eigen waterstof productie. Dat we veel gaan importeren is geen verrassing daar onze industrie vele honderd duizenden tonnen waterstof gebruik vandaag. Dat is dan nog zonder de ambities van bedrijven zoals Arcelor Mittal die terecht verkondigen dat ze van steenkool naar waterstof willen gaan.
De aankondiging dat België vooral op import gaat leunen en er dan nog vanuit gaat dat ze ook een centrale rol gaat spelen is toch verre van zeker. De landen om ons heen gaan een honderd maal meer investeren in infrastructuur en productie voor CO2 vrije waterstof als één van de onderdelen van de verduurzaming mogelijk te maken.
Dat België bescheiden dient te blijven is ook terecht gezien we al voor de uitdaging staan om afscheid te nemen van alle kernenergie en dit in de geschiedenis in geen één land ooit gedaan is. België is vandaag de nummer twee in de wereld zo’n beetje als het aankomt op kernenergie.
Over dit onderwerp is al veel inkt gevloeid en wellicht gaan we de komende weken nog wel meer vuurwerk zien gezien er beslist moet worden of twee kerncentrales langer gaan open blijven. Vanuit praktisch oogpunt eigenlijk al onmogelijk gezien de huidige eigenaar duidelijk heeft aangegeven hier niet meer voor open te staan. Nu weten de meesten wel dat dit een spel is om meer te krijgen maar toch, Als je een grote broek wilt aantrekken moet je dat dan ook maar doen als land.
Terugkomend op de centrale rol die België zegt te willen spelen in de ontwikkeling van groene waterstof is het toch eerder teleurstellend om de tekst te lezen die uitgaat van vooral zaken die het land zelf niet onder controle heeft. Men duwt de hete aardappel gewoon voor zich uit en heeft alleen oog voor windmolens op zee en gelooft de netbeheerder op zijn woord. Toch opvallend te noemen daar een hoogspanningsnetbeheerder toch eerder een bescheiden rol heeft als het aankomt op het aanreiken van oplossingen om onze energiemix voldoende groot te houden en ook klaar voor de toekomst te maken.
Geen slecht wordt over netwerkbeheerders maar het is toch vooral publieke infrastructuur die ten dienste dient te staan van de maatschappij tegen zo laag mogelijke kosten en rekening houdend met een goede kwaliteit. De ruimte die netbeheerders vandaag nemen en vooral krijgen is ook hun verdienste want het zijn nog één van de weinige spelers in de energiemarkt die met stabiele kasstromen het mooie weer kunnen maken.
Onlangs zag men ook de reactie toen de Duitse regulator terecht de rendementen in lijn heeft gehouden met een natuurlijk monopolie en toen riepen de hoogspanningsnetwerkbeheerders al snel moord en brand. Toch enigszins wereldvreemd maar kwalijk kun je ze dit niet nemen als je niet beter weet en je ook niet echt in een normale(lees commerciële) markt hoeft te functioneren.
De klimaatconferentie die dit weekend begonnen is in Glasgow begint onder een slecht gesternte gezien een aantal belangrijke landen gewoon hun kat sturen en de grote vervuilers die wel gaan al op voorhand voldoende signalen hebben gestuurd dat hun ambities niet aangescherpt gaan worden.
We hoeven trouwens als kleine landen in de Benelux niet te wijzen want we zijn zo’n beetje de slechtste leerlingen in de klas. Onze politici zijn na anderhalf jaar Corona toch lam geslagen en hopen vooral dat het hun tijd uit doen. Dit geldt trouwens niet voor de federale minister van energie maar ze blijft toch een beetje eenzaam achter op het plateau van de ambitie. Dat geldt ook niet voor onze gasnetwerken bedrijven zoals Fluxys en Gasunie die ieder op zich een leidende rol spelen in de ontwikkeling van goed ontwikkeld netwerk dat klaar is voor de toekomst.
Dat België zich focust op enkele sterke punten is zeer goed te begrijpen maar men moet wel eerlijk blijven in zijn communicatie, de ambitie op het vlak van groene waterstof is gewoon marginaal te noemen en dat is voor een deel een gemiste kans. Ben benieuwd of de realiteit hen snel gaat inhalen.