Deze week werden we aangenaam verrast met een ludiek promotie filmpje van Greenpeace die de megawinsten van de dominantie energiemaatschappij in het licht wou zetten(www.electrabrol.be). Op deze grappige manier probeert Greenpeace aan te tonen dat wij in het verleden teveel hebben betaald voor onze electriciteit door de versnelde afschrijving. Waar ze iets te snel aan voorbijgaan is het aanwijzen van de schuldigen. Greenpeace wijst uitsluitend naar Suez/Electrabel en dat is niet volledig, voor de liberalisering werden de tarieven vastgesteld in onderling akkoord in een controle Comité waar alle actoren inzaten, zowel politiek, experten en alle andere betrokken partijen. Het goedkeuren van de toenmalig kunstmatig hoge tarieven is dus ook een gevolg van een algemene consensus dat deze in het algemeen belang waren. De toenmalige regel- en wetgevers zijn dus minstens mede schuldig. Wellicht is het feit dat op dat tijdstip de gemeenten ook mee leverancier waren één van de redenen waarom de te hoge tarieven acceptabel waren. De klok terugdraaien kan niet meer en één bedrijf straffen hiervoor is niet de juiste weg. Via het invoeren van goede regel- en wetgeving kan men echter wel hetzelfde doel bekomen. Buiten het afromen van de hoge winstmarges verkregen vanuit het verleden moet men ook tegelijkertijd ervoor zorgen dat men nieuwe investeringen verankert om zo niet dezelfde fouten opnieuw te maken.
De reactie van de dominante marktpartij was echter beneden alle niveau, de woordvoerder stond gewoon staalhard te liegen voor de camera wanneer ze zei dat de tarieven de laatste jaren stabiel waren gebleven. Wellicht is een bezoek bij een gemiddeld bedrijf voldoende om het tegendeel te bewijzen, deze betalen tientallen percenten meer tot het dubbele! Een doodzonde voor een woordvoerder, men kan altijd argumenteren waarom iets gebeurd maar zijn geloofwaardigheid kan men snel verliezen. Wellicht is dit het gevolg van de opleidingen die dergelijke woordvoerders krijgen die uitgaan van de standaard en dat is ontkennen in eerste instantie. Kort en krachtig antwoorden en erop rekenen dat de volgende dag de media je vergeten is.
Erger was het tweede deel van de reactie waar ook nog gedreigd werd om deze aktie op de korrel te nemen, wederom een standaard reactie. In plaats van de aktie inhoudelijk weer te leggen wat volgens mij ten dele mogelijk is probeert men zijn macht te mis/gebruiken. Zelf heb ik ook enkele keren mogen kennis maken met deze taktiek en telkens heeft zij gefaald. Eén keer viel dit bedrijf aan over een reklame met als gevolg dat de bewuste reklame overal dagen lang herhaald werd.
Een andere keer werd ik persoonlijk bedreigd door de country manager van Suez in België die met zijn vinger in de senaat naar mij wees en zei dat hij alle juridische mogelijkheden zou onderzoeken om naar de rechtbank te gaan. Op dat moment gingen alle senatoren achter mij staan en herinnerden zij de bewuste country manager eraan dat men in de senaat recht van spreken heeft.
Het enige wat ik gezien heb is dat er een brief naar mijn buitenlandse aandeelhouders werd gestuurd door een stroman van de bewuste countrymanager om mij zwart te maken.
Dergelijke praktijken passen vandaag in het profiel van dit bedrijf maar men kan hopen dat de toekomstige generatie van managers binnen dit bedrijf een hogere ethische standaard gaan hanteren.