Deze week had ik het voorrecht om met enkele collega’s uit de sector te spreken die zoals velen op dit ogenblik kijken naar wat gaat komen. Het uitblijven van een regering in België begint stilaan ook te wegen op het energiedossier. Hoe langer men geen beslissingen neemt hoe gevaarlijker gezien het feit dat we in België nieuwe investeringen nodig hebben in productie en de concurrentie ook ruimte moet krijgen om aanwezig te blijven.

Eén van de berichten was dat er wordt voorgesteld dat de oude centrales, waaronder kolen, nog maar langer moeten openblijven. Dit lijkt me een zeer slecht idee, in ieder geval moet er gedacht worden in nieuwe productie alvorens men hier toelating voor zou geven. Deze oude centrales hebben nu eenmaal niet de efficientië van nieuwe centrales. Het is duidelijk dat België op het vlak van CO2 emissies een groot probleem heeft, als Arcelor Mittal een oude oven wilt herstarten dan is dit niet meer mogelijk. Men zal ruimte moeten maken door gewoon minder uitstoot te produceren. Buiten de noodzaak voor extra productie capaciteit om onze electriciteitsvraag te dekken moet men ook kijken of deze nieuwe productie eenheden niet minder CO2 kunnen uitstoten om zodoende enkele miljoenen ton CO2 reserve op te bouwen.

De komende weken wordt het spannend daar een aantal projecten in een definitief stadium komen, naast de mogelijke opstart van nieuwe bedrijven in de energiesector werk ik ook samen met een team van mensen om een telecom bedrijf op te starten. Als je zoals ik al zestien jaar in de nutssector werkt, telecom en energie, dan wil je graag samenwerken met mensen die je goed kent. Het is hoopvol dat deze mensen ook willen bouwen aan nieuwe initiatieven zonder garanties. Het bouwen van nieuwe concurrenten in deze sectoren betekent dat je een dikke huid moet hebben en een hecht team waar je mee kan samenwerken.

Wat niet nieuw is dat alle sector genoten met elkaar praten en proberen om hun interesses wederzijds te verzekeren, bijvoorbeeld door de zogenaamde swapdeals. Anders dan gewoon activiteiten te verkopen wordt er afgesproken om bedrijven te ruilen. Een voorbeeld is Distrigas tegen het gasbedrijf van Berlijn(deels van Eon) ruilen, waar allusie werd opgemaakt. Op zich lijkt het me ook een mogelijkheid in België voor de nieuwe spelers om in sommige dossiers meer hun krachten te bundelen om zo voldoende tegengewicht te vormen tegen de dominante marktpartij. Dit is zeker in verleden te weinig gedaan ook mede door het feit dat het aantal nieuwkomers op de Belgische markt de laatste vijf jaar zogoed als onveranderd is gebleven. Na mijn gesprekken met sommige van deze bedrijven lijkt er wellicht een opening te zijn.