Deze week stond de telecom sector in het volle daglicht of toch in ieder geval een bepaald bedrijf zijnde Belgacom. De vele communicatie in alle media (en het nieuws) over een verhaal dat thuishoort in de goedkopere romans. Gezien mijn verleden bij Belgacom (heb er vijf jaar gewerkt periode, 1996-2001) heeft dit item mijn aandacht. Tevens heb ik nog een aantal voormalige collega's gesproken die nog bij het bedrijf werken of er gewerkt hebben. De verhalen die ik mocht aanhoren doen mij meer aan een dictatuur denken met gevaar voor represailles als je durft praten.
Zonder mij over de inhoud (dewelke?) te willen inlaten, toont dit wel aan dat Belgacom nog steeds geen normaal bedrijf is zoals in de privésector. Dit is ook logisch gezien de overheid nog steeds meerderheidsaandeelhouder is. Wat mij vooral pijn doet is de verwijzing naar Belgacom en vooral de managementstijl als Angelsaksisch. In een krant werd verwezen naar het Angelsaksisch model en hij omschrijft dit in relatie tot het management van Belgacom of toch de managementstijl. Blijkbaar heb ik vroeger de verkeerde ervaringen opgedaan in mijn werk in Finland, Nederland en de Verenigde Staten want ik herken niets.
Het Angelsaksisch model laat veel ruimte voor het persoonlijk initiatief en het wordt ook als dusdanig beloond, hiërarchie is volledig ondergeschikt aan het resultaat en de creativiteit. Overleg gebeurt op een gelijke basis ongeacht wie welke verantwoordelijkheid of functie heeft in het bedrijf. Communicatie over problemen of je eigen mening wordt als zeer waardevol aanzien, natuurlijk wel op voorwaarde dat deze dient om als geheel beter te functioneren.
Als eigenschap voor succesvol ondernemen of managen is bescheidenheid ook een essentiële voorwaarde om voor iedereen ruimte te laten als er succes is. De onzin die ik deze week al heb moeten aanhoren of lezen over Belgacom en zijn leiding grenst aan het verafgoden van eigen roem (en zoals we weten stinkt die normaal gezien). Dankzij ons is er geen Fortis scenario, dankzij ons is het bedrijf getransformeerd, etc. Ten eerste klopt dit niet met de realiteit en ten tweede (nog belangrijker) is dat ieder resultaat een groepsinspanning is van alle collega's en niet van een of weinigen.
Welk succes ik bijvoorbeeld mag delen of gedeeld hebben in het verleden is het resultaat geweest van een team en van een heleboel andere factoren (timing bijvoorbeeld). Gezien ik eerder dhr. Goossens heb gekend en de resultaten op dat moment van Belgacom kan ik toch zeggen dat ook toen het bedrijf al door een transformatie was gegaan daar de telecommarkt is opengegaan in januari 1998 en het bedrijf dus al jaren functioneerde in deze geliberaliseerde markt en het vooral de behoudendheid is geweest eind 1999 begin 2000 (lees de Internetbubbel) die Belgacom als gezond bedrijf verder heeft laten werken.
Dat wij in België nog veraf zijn van de Angelsaksische manier van werken is een gegeven, maar op zich geen obstakel want de kenmerken van dit model kunnen we wel allemaal gebruiken in ons dagelijks werken. Als klap op de spreekwoordelijke vuurpijl heeft de huidige raad van bestuur beslist om alles bij het oude te laten wat toch een blijk geeft van wereldvreemdheid. Hoe kan een dergelijk manager nog functioneren in een bedrijf waar zowat iedereen niks meer van je managementstijl moet hebben?