Het is geen ei maar een aandeel, een aandeel van goud.  De oplossing voor alle vooruitstrevende open economiëen.  Deze week klonken er vooral positieve geluiden in Brussel, zowel in Europa als in België.  De Commissie is blijkbaar tevreden met de aangeboden “remedies” die door de verloofden worden aangeboden.
Gek eigenlijk, deze week gesproken met twee energiebedrijven en deze waren helemaal niet tevreden over de aangeboden voorwaarden om te mogen fusioneren. 
Blijkbaar zit er veel ruis op de lijn op dit ogenblik tussen de beleidsmakers en de spelers.
Kijkende naar Frankrijk kan men bezwaarlijk stellen dat het hebben van een gouden aandeel bevorderend werkt voor een markt.  De stelling die nu genomen wordt voor België dat als het echt mis gaat men kan ingrijpen is een puur theoretisch gegeven.
Als het echt zou mislopen met de energievoorziening in dit land dan zal het hebben van een zogenaamd gouden aandeel geen soulaas bieden.
Het zal ook niks doen voor de opening van een markt waar bijna alle spelers gebukt gaan onder de hoge aankoopprijzen die alleen spelers ten goede komen die eigen (nucleaire) productie hebben. 
Onze beleidsmakers gingen deze week zelfs nog een stap verder of eigenlijk een stap terug door te verkondigen dat ze aan het onderhandelen zijn met de verloofden om ervoor te zorgen dat de electriciteitsprijzen de komende twee jaar niet zouden stijgen.
Zonder dit te weten helpen ze zo vooral de dominante marktpartij daar het vooral de nieuwe leveranciers zijn die op dit ogenblik amper het hoofd boven het water kunnen houden. 
De prijzen voor de consumenten zitten op dit ogenblik al veel lager dan de prijzen die onze bedrijven betalen en is bovenstaande dus zodanig niet echt te rechtvaardigen.  Het feit dat onze bedrijven tientallen percenten meer betalen voor hetzelfde product zorgt ervoor dat de belangrijkste groep van gebruikers niet kan genieten van de voordelen van een afgeschreven productiepark.   Dat onze liberale premier dit dossier naar zich toe heeft getrokken is een goede zaak gezien het belang, het onderhandelen over een gouden aandeel of vaste tarieven is echter geen oplossing voor een echte marktwerking.  Buiten deze maatregelen zal het productiepark toch moeten opgedeeld worden aan een aantal spelers. 
Verder lijkt het toch moeilijk haalbaar voor de Commissie dat gouden aandelen worden in het leven geroepen op een moment dat die zelfde Commissie duidelijk maakt dat de liberalisering de verkeerde kant op gaat.  Europa dient nu zijn been stijf te houden tegen dit soort defensieve maatregelen die vooral het status quo in stand houden bij gebrek aan meer structurele oplossingen. 
Wat ook opvalt is dat veel partijen bereid zijn om mondeling informatie te delen en ook bevestigen dat de liberalisering steeds verder weg blijkt te zijn.  Hierbij zijn ook mensen van de top tien energiebedrijven in Europa.