Deze week hebben we een aantal interessante gesprekken gehad met partners en potentieel toekomstige partners. De vooruitgang in een van onze biomassa projecten gaat voorspoedig en onze partners zijn actief de details van het dossier aan het bekijken teneinde te beslissen of en hoever ze mee willen bouwen aan dit project. De interesse in onze verschillende projecten is aanwezig bij diverse partijen en we krijgen dan ook vragen uit zowel industriële als financiële hoek om samen de projecten uit te bouwen. Onze eigen ambitie om naast onze opbouw van duurzaam productie ook leverancier te worden wordt verder bekeken, maar het goede is dat we vanuit verschillende bedrijven ook mogelijkheden zien om hierin samen te werken of dit uit te bouwen. Ben ook benieuwd hoe de mogelijke alternatieve energiebedrijven naast de bestaande leveranciers hun positie gaan uitbreiden in België, vooralsnog lijken de energiebedrijven vooral veel met elkaar te spreken en elkaar niet teveel te beconcurreren(in België) maar wellicht komt een nieuwe leverancier wel uit een andere hoek dan de traditionele energiebedrijven. Deze week heeft Delta energy ook zijn jaarcijfers bekend gemaakt en zoals wij al wisten zijn deze niet goed, dit ligt trouwens vooral aan enkele afschrijvingen maar een zwak jaar is natuurlijk nooit goed nieuws. De reactie in de vooral Nederlandse media was toch een beetje hysterisch(daar staan ze ook wel een beetje om bekend), als ik de verslaggeving las was het bedrijf goed op weg naar een failliet terwijl ze zelfs nog een bescheiden winst hebben gemaakt vorig jaar. Men begrijpt blijkbaar nog niet dat onze markt in beweging is en dat bedrijven in hun keuzes voor verandering ook door een leercurve(en pijncurve) gaan maar wel dienen vast te houden aan hun strategie. Begin jaren negentig waren de cijfers van bijvoorbeeld Nokia ook maar mager en toen hebben ze vroeger dan andere bedrijven in de telecom markt een nieuwe richting ingeslagen, de mobiele telefonie. De media en politici blazen warm en koud, men verlangt dat de energiebedrijven verduurzamen en investeren in nieuwe technologie maar tegelijkertijd verwacht men dat de winsten even groot blijven. Volgens mij gaan de kosten steeds voor de baten uit, ook bij Dong energy weten ze dat dit het geval is(2009 hebben zij ook een terugval gekend onder andere door de verandering van hun strategie om een duurzame producent te worden en hun investeringen en projecten hier door aan te passen). De duurzame weg van investeren brengt pijn mee zelfs als je garanties krijgt(lees subsidies), het is te hopen dat de politici in Europa het besef hebben dat verandering risico's met zich mee brengt en tijd kost(lees bloed, zweet en tranen) maar ook dynamiek creëert. Wat wel belangrijk is dat de overheid in de duurzame markt kwaliteitsnormen oplegt zodat bedrijven aan bepaalde spelregels moeten voldoen, in bijvoorbeeld de zonnepanelen markt zie ik toch een soort wild west op dit ogenblik waarbij iedereen roept dat hij of zei zonnepanelen verkoopt en installeert. Deze wildgroei zorgt ervoor dat de klant geen enkele garantie heeft dat de markt zoveel actoren kan dragen en dat deze meestal jonge bedrijven morgen nog bestaan. De garanties die gegeven worden zijn volgens mij vaak op drijfzand gebouwd. Je ziet nu al de voorspellingen dat er bijvoorbeeld op wereldniveau een 10 tientalzonnepanelen fabrikanten/bouwers zullen overblijven. Net zoals met de energieleveranciers zou de overheid als zij subsidies geeft aan bedrijven in de duurzame sector(of het nu zon, wind of biomassa is) een vergunning moeten uitgeven dat partijen in staat zijn om de projecten uit te voeren en nog belangrijker een zekere vorm van continuïteit verzekeren.