Enkele dagen geleden werd de intentieverklaring getekend tussen Essent en Nuon waar beide partijen verklaren dat ze gaan fusioneren.  Op zich is dit nieuws geen verrassing daar reeds vele maanden artikelen verschijnen over dit onderwerp.
Het hebben van deze intentie is een eerste stap die ,zoals medegedeeld, nog enige tijd zal duren alvorens definitieve afspraken zullen worden gemaakt.  De fusie kan men zien als een extra bewijs voor de consolidatiebeweging die gaande is in vele landen om zich te wapenen tegen een mogelijk toekomstige Europese markt.  
Alhoewel men er automatisch van uit gaat dat deze er komt kan ik een andere sector nemen waar men dezelfde beweging heeft gezien vlak voor een liberalisering, namelijk de telecom sector.  Voor de algemene vrijmaking op 1 januari 1998 waren de verwachtingen ook hoog gespannen en bereiden vele telecombedrijven zich voor op een “oorlog”.  De war rooms die ik heb gezien hadden de meest fantastische scenerario’s en werden vaak bemand door de duurste consultants in de wereld die raar maar waar blijkbaar over een glazen bol beschikten waar de toekomst in werd voorspeld.  Als men negen jaar later kijkt kan men zien dat er van een Europese markt geen sprake is en dat de nationale kampioenen van voor de liberalisering vandaag nog voor het merendeel dezelfde positie hebben behouden.  Voor sommige is het zelfs nog erger dan voor de liberalisering.  In België bijvoorbeeld was Belgacom goed op weg om een internationale speler te worden met internationale private aandeelhouders die in 1996 49% van het bedrijf hadden genomen.  De dynamiek die hierdoor ontstond was belangrijk, de Deense, Amerikaanse en Singaporaanse partners brachten kennis en mensen over om het bedrijf te stroomlijnen en de juiste strategie uit te werken.  Jammer genoeg is er van de privatisering niks in huis gekomen en zijn de private aandeelhouders inmiddels alweer vertrokken en is Belgacom eigenlijk terug de oude vertrouwde “RTT” geworden.  
Zal het met de energiemarkt ook zo gaan?  Goed mogelijk daar ik dezelfde fouten zie maken door de beleidsmakers en industrie die te weinig samenwerken aan een goed kader(speelveld), zijnde transparante wet-en regelgeving.
De fusie tussen Essent en Nuon is hopelijk slechts een eerste stap want deze fusie op zich heeft weinig zin en brengt ook geen extra economische dynamiek op gang.  Er zal vooral op de kosten bespaard worden gezien beide bedrijven identiek zijn en dan nog aktief in hetzelfde land.  De wens om echter daarna een alliantie/fusie aan te gaan met een sterke buitenlandse partner is logisch en kan wel voor een acceleratie zorgen in groei.  Dit hangt wel af of deze partner toegevoegde waarde brengt, bijvoorbeeld door aktief te zijn in een naburig land.  Fusioneren met een partner waar men geen linken mee heeft omdat zij/hij bijvoorbeeld aan de andere kant van de wereld zit heeft geen of weinig toegevoegde waarde of het moet zijn dat deze partner een unieke ervaring meebrengt.  Energie is net zoals telecom nu eenmaal verbonden via netwerken en dus heeft men enkele fysieke beperkingen om voldoende samenwerking te verzekeren als men wilt fusioneren met een buitenlandse partner.  
Dat de Belgische dochters van Essent en Nuon dan ook zullen fusioneren lijkt logisch en zal een speler geven die ongeveer 10% van de retail markt heeft.  Daar beide echter geen of weinig produktie hebben heeft wel tot gevolg dat de uitdaging alleen maar groter wordt daar het volume ook groter wordt.  Het spijtige voor de liberalisering is wel dat er zogoed als geen marktwerking meer zal zijn daar de drie overgebleven partijen tevreden zijn met hun marktaandeel.  Zowel SPE als Essent/Nuon kunnen moeilijk nog meer marktaandeel nemen zolang het produktiepark niet wordt geliberaliseerd en ze dus ook produktie kunnen verwerven om te kunnen groeien.