Het is weer opvallend stil geworden nadat een zestal maanden geleden met veel bombarie het zogenaamde uitrustingsplan van de staatssecretaris Wathelet werd voorgesteld. Dat de toestand er sindsdien niet op verbeterd is, werd de laatste maanden zeer duidelijk door de aankondiging van de ene sluiting na de andere.
Vooral de sluiting van een aantal gascentrales door onder andere Suez/GDF/Electrabel, E-on, T-power en deze week EDF Belgium (voormalige SPE-Luminus) is zorgwekkend te noemen. Vermits we op dit ogenblik al massaal importeren en de grenscapaciteit zowat maximaal benutten met momenten is een verdere import uitgesloten. Dat een centrale als die van Seraing in 2012 minder dan 1000 uren heeft gewerkt is niet normaal.
De meeste van die grote gascentrales zouden normaal gezien functioneren als basislastcentrales en toch eerder boven de 7000 uren dienen te werken om zo efficiënt met dergelijke investeringen om te kunnen. Als je de aangekondigde sluitingen van de bovenstaande gascentrales optelt bij degene die de laatste jaren niet werden gebouwd: Seneffe (Nuon), Genk (Essent), dan kom je algauw op 15 tot 20 % van onze totale productiecapaciteit voor de komende jaren.
Of de aangekondigde sluiting (lees in de mottenballen brengen) er bijvoorbeeld voor Seraing echt gaat komen is trouwens nog niet zeker, want de sluiting zou pas zijn voor midden volgend jaar en daardoor lijkt me dit ook een schot voor de boeg naar de politiek toe. Gezien de politiek zelf een aantal maanden geleden suggereerde dat eventuel subsidie zou overwogen worden om de gascentrales draaiende te houden, is dit signaal daarmee in verband te brengen.
Is het een goed idee om deze centrales te gaan subsidiëren voor hun werking? Nee! Gewoonweg omdat het op termijn niet houdbaar is als idee om zelfs afgeschreven gascentrales extra geld te gaan toestoppen en dit type centrales ook niet gemaakt zijn als starters (lees piekcentrales),.maar als basislastcentrales. Vermits de groothandelsprijs voor elektriciteit blijkbaar te laag is om met gas elektriciteit te maken (als basislast) wil dit zeggen dat er gewoon nog steeds te veel productie is. Dat deze productie wordt geïmporteerd omdat ze er in het buitenland wel in slagen goedkoper te produceren lijkt een feit.
Dat de Fransen met hun afgeschreven kerncentrales goedkoper kunnen produceren is al vaak omschreven, maar dat de Nederlanders dit voor een deel ook kunnen, is zorgwekkender. Nu gaat het hier wel eerder over hun oude kolencentrales dan over hun gascentrales die dezelfde ziekte hebben als de onze. Vraag maar aan Eneco/Dong of Delta/EDF in Nederland of ze al veel plezier hebben beleefd aan hun nieuwe 800 MW gascentrales.
De kolencentrales zijn aan een comeback bezig gezien men in Amerika zo veel schaliegas de markt op brengt dat de kolenprijs onder druk is komen te staan. Vermits de uitstoot van CO2 zo goed als niks meer kost, is de rekening snel gemaakt, terug de oude kolendoos openen en sayanora aan de klimaatopwarming. Gek genoeg zijn het de regeringen zelf die een onwaarschijnlijke puinhoop aan het maken zijn van onze energiehuishouding door bijvoorbeeld het CO2 emissierechtensysteem aan zijn lot over te laten. Men is alleen nog maar kortetermijnbrandjes aan het blussen, of het nu de begroting is of het laatste nieuwe zieke kind Cyprus. Er is gewoon geen tijd en interesse meer voor de lange termijn.
En toch zal de markt vroeg of laat orde op zaken stellen ook al zal dit dus waarschijnlijk via de pijnlijke weg zijn voor België, want onze energieproductie wordt zwaar verwaarloosd.
Ondertussen is door alle mediahype het product energie herleid tot noodzakelijk kwaad in plaats van luxegoed. De politiek en dan vooral uit Vlaams-socialistische hoek hebben energie als vijand nummer 1 uitgeroepen en de Steve geest is uit de fles. Hiermee bedoel ik populisme in een vorm die de rekening verborgen houdt voor de gebruiker, maar er wel is. Of het nu het gratis busvervoer was voor 65+ of de gratis 100 Kwh per gezinslid het klonk fantastisch, maar onze belastingen zijn erdoor alleen maar blijven stijgen.
Deze week gaf ik een presentatie aan een aantal goed opgeleide mensen uit de bedrijfswereld en overheid en het viel me weer op dat ook zij volledig in de ban zijn van dezelfde communicatie dat de energierekening veel te duur is en dat iedereen en vooral de sector daar schuld aan heeft, maar niet wijzelf. Hoe anders is de realiteit op een moment dat de stroombeurzen zo laag staan dat je zelfs afgeschreven gascentrales in de mottenballen moet steken en de sector zo goed als niet meer investeert in ons energieproductiepark (buiten wat duurzame projecten). Wacht maar wanneer de eerste black-out een feit zal zijn, het zal weer de sector zijn die schuldig is, want dat is wat de politiek in de media roept terwijl het vooral zij zijn die al twintig jaar uitblinken in non beleid als het op onze energiehuishouding aankomt. Dat we voor € 3000 een gans jaar warmte en licht hebben is blijkbaar veel te veel, maar hetzelfde bedrag in een week uitgeven aan een vakantie is geen enkel probleem.