Deze week is het duidelijker geworden dat de federale regering de bedoeling heeft om zijn tekorten aan te zuiveren met o.a. een bijdrage van de nucleaire exploitant(en).  Bij een eventuele verlenging is het billijk om een vergoeding te vragen voor een vergunning/licentie.  De hoogte hiervan zal later vastgesteld worden maar de regering dient te begrijpen dat men de mogelijke inkomsten uit een dergelijke vergunning niet volledig in de algemene middelen kan steken.  De sector zal hoe dan ook moeten innoveren en investeren in de vervanging van ons nucleair park.  Hopelijk is men niet vergeten wat de UMTS vergunningen eind jaren 90 tot gevolg hebben gehad(het failliet van een sector en de dood van innovatie voor jaren omdat men op drie maanden meer dan 100 miljard Euro uit de sector gehaald hebben).  Er zou een minimum van 25% opnieuw in de sector dienen geïnvesteerd te worden zodat investeringen gestimuleerd worden.  De vervanging van onze oude centrales naar nieuwe vormen van energieproductie, waaronder mogelijke wijzigingen zoals slimme netwerken in combinatie met decentrale productie, maken het noodzakelijk dat we ook onderzoek gaan doen in wat de beste oplossing is voor België qua elektriciteitsproductie. Ook dienen we te beseffen dat de afhankelijkheid van gas niet wenselijk is daar deze in de toekomst niet zeker is.  De gasbel van Slochteren in Nederland is niet oneindig en het alternatief uit Rusland heeft aangetoond gevaren in te houden.  In mijn contacten met beleidsmakers in de Benelux merk ik wel dat men in Nederland al verder staat qua toekomstige innovaties van slimme steden die minder afhankelijk willen worden van centrale productie. De waarheid dient te zeggen dat men in Nederland vele miljarden int door de verkoop van hun nationale energiebedrijven.  Deze verkoop gaan ze zich nog betreuren in de toekomst als ze net als wij in België wakker worden op een dag en zien dat ze hun energiehuishouding niet meer in de hand hebben. Maar het is toch positief dat de aandeelhouders van deze Nederlandse energiebedrijven toch een deel opnieuw gaan investeren in de energiesector en/of innovatie.  Steden als Amsterdam staan al ver in hun voorbereiding met de oprichting van aparte energie initiatieven. De paradox van de Belgische regering om geld te vragen voor een verlenging van het nucleair park kan ervoor zorgen dat het status quo behouden blijft als men niet de ruimte maakt voor nieuwe concepten en zo nieuwe spelers in de markt gaat ondersteunen.  Ook in Vlaanderen hebben de beleidsmakers gezegd dat ze meer concurrentie willen maar dan dienen ze te begrijpen dat de deur moet worden opengemaakt en hiervoor zijn er middelen en beleid nodig.