De trieste neergang van het CO2 - emissierechtensysteem is het beste bewijs dat niemand in ons politiek landschap nog wakker ligt van onze impact op het klimaat. Men gebruikt de zogenaamde crisis (die er niet is, onze economie is gewoon volwassen geworden en aan het einde van een groeicyclus gekomen) als voorwendsel om het klimaat op de achtergrond te duwen.
Hierdoor duwen we de kost van de aanstaande klimaatswijziging voor ons uit die daardoor paradoxaal genoeg nog veel sneller zal stijgen. De Europese raad van deze week liet goed zien hoe inert ons politiek systeem geworden is en vooral wereldvreemd. Men eist duidelijke groeistimuli en in dezelfde zin eist men ook een kleiner budget in combinatie van een status quo wat betreft de aard van de uitgaven (ben zeker geen groot wiskundige, maar in mijn berekening krijg je gewoon minder van alles als je deze som maakt).
In plaats van de bulk van de Europese gelden naar landbouwsubsidie te laten gaan, (idioot, want de landbouwers vragen geen subsidie, ze vragen een eerlijke prijs voor hun product!) dient men te investeren in innovatie en het zoeken naar nieuwe groeipaden voor onze economie. Er is op deze top geen woord gewisseld over het drama dat zich aan het voltrekken is met de CO2- -uitstoot en de stijging van steenkool als primaire brandstof voor onze elektriciteitsvoorziening.
Alsof het klimaat een optie is waar we kunnen uit kiezen om het te ondersteunen of niet. Eigenlijk zit het algemene probleem in het gebrek aan ambitie, of dit nu is voor het klimaat, de begroting of het kiezen van groeipaden. Men is alleen maar bang, bang voor de ratingbureaus, bang voor de begrotingsobesitas, bang voor de publieke opinie, bang voor de opkomende landen, bang, bang, bang
Nu weet ieder zinnig mens dat angst een heel slechte raadgever is, want men ziet vaak dat men dan het hoofd in het zand gaat steken, alles bij het oude houdt en maar hoopt dat de storm ons niet zal treffen.
Het terugbrengen van het aantal CO2 - emissierechten zou een van de prioriteiten moeten zijn in een echt klimaatbeleid. Er is totaal geen behoefte meer om te innoveren als je zo goedkoop aan je uitstootrechten kan komen waardoor de economische groei ook laag blijft. Innovatie is een van de grote motoren achter onze welvaart en groei, maar blijkbaar is de energiehuishouding geen prioriteit meer.
Duitsland, dat ondanks hun inspanningen op duurzame energie hun CO2 - uitstoot drastisch zal verhogen, daar de oude kolencentrales de kerncentrales vervangen als basislast centrales. Het enige voordeel van de actuele politieke strategie is dat onze economie nog jaren vlak zal blijven waardoor de CO2 - uitstoot nog enigszins in de hand valt te houden. En nee de oplossing zit niet in schaliegas, omdat de Amerikanen nu bewijzen dat de gasprijs met twee derde is gedaald.
Dit vergiftigd geschenk betekent alleen maar dat mijn stelling, dat het klimaat een optie is geworden, bewaarheid is daar men gewoon rustig met fossiele brandstoffen blijft doorgaan met als bonus de onbekende milieu-impact van schaliegaswinning. Water op hoge druk drie kilometer de bodem in brengen en hopen dat alles maar goed gaat op termijn is gewoon Russische roulette spelen. Zelfs in ons land gaan nu stemmen op om toch maar niet de boot te willen missen van schaliegas. Dat men er nog maar aan denkt om bijvoorbeeld in zowat de dichtstbevolkte regio van de wereld Vlaanderen ook schaliegas te gaan winnen houdt toch zeer veer risico's in. De lokale vervuiling die nu ook plaatsvindt in Amerika is een bewijs dat deze ontginningstechnieken nog in volle evolutie zijn en wij gewoon niet de plaats hebben zoals de Amerikanen om te gaan experimenteren met deze nieuwe technieken. De langetermijneffecten zijn gewoon nog niet bekend.
Zelfs in het noorden van Nederland beginnen ze nu de gevolgen te zien (of moet ik zeggen voelen) van vijftig jaar gaswinning op de klassieke manier. Aardbevingen die nu al boven de 3 gaan op de schaal van Richter zijn een mogelijke voorbode van meer en vooral veel zwaarder. Wat zegt men dan vanuit de politiek? We gaan een budget voorzien voor mogelijke schade. Wellicht zouden de heren politici eens een aardbeving moeten meemaken alvorens de problemen te negeren (lees hoofd in datzelfde zand te steken). Nee, de obesitasverslaving aan de 12 miljard euro per jaar aan gasbaten voor de Nederlandse overheid zorgt ook hier voor de optie van het klimaat. De overheid daar dient te beseffen dat gaswinning in Nederland weldra tot het verleden behoort en hierop anticiperen en nu al maatregelen nemen.