Met een zekere volhardendheid gaan we in België - en dan vooral in het Nederlandstalige gedeelte - door met onze sector te viseren met gratuite uitspraken. De laatste dagen blijft de federale minister Marghem onder vuur liggen door vooral dhr. Calvo van de partij Groen die probeert om de kritische noot, die eerder bij de Vlaamse socialisten zat, over te nemen. De profileringdrang is dermate groot dat men grote woorden niet schuwt. Deze keer is het de nucleaire overeenkomst tussen GDF/SUEZ/EDF en de overheid om Tihange 1 tien jaar langer open te houden.
Deze overeenkomst, die door de vorige federale regering Di Rupo werd afgesloten, wordt gebruikt om rookgordijnen te trekken of in ieder geval om persoonlijk mee te scoren. Dat men nu voor Doel 1 en 2 een gelijkaardig akkoord gaat afsluiten gooit nog meer olie op het vuur en men wenst terecht volledige openheid. Alleen kan men moeilijk de nieuwe minister van Energie Marghem hierover nu al aanvallen, want er is nog geen nieuw akkoord.
Het beschadigen van een nieuwe minister van Energie en het in gevaar brengen van haar slagkracht gaat ons geen stap dichterbij brengen. Integendeel, lopen we het gevaar dat we, net zoals in de vorige Vlaamse regering, met een vleugellamme minister van Energie gaan zitten die bang kan worden van haar eigen schaduw. En dit op een moment dat alle zeilen dienen bijgezet te worden, want we verwachten een grote storm.
Nu kan ik begrijpen dat de oppositie haar rol speelt en het is handig van de Groenen om in het gat te stappen dat de socialisten nu hebben achtergelaten. Het gaat ze wellicht stemmen winnen, maar zoals gezegd brengen zij zelf niks bij tot structurele oplossingen.
Opvallender waren wellicht nog de scherpe aanvallen die vanuit Vlaanderen kwamen op de nieuwe federale minister, er wordt zelfs om haar ontslag gevraagd. Ook dit dienen we gewoon te zien als profileringdrang of zelfs een open sollicitatie om toch maar gehoord te worden. Des te opvallender is het dat de voorzitter van de raad van bestuur van de neutrale regulator VREG een behoorlijke uitschuiver maakt door openlijk de minister aan te vallen die hij verder totaal niet kent.
In politiek jargon zouden ze zeggen een echte tjevenstreek, maar gezien ik niet actief ben in de politiek en geen politieke kleur heb, vind ik deze spielerei totaal overbodig. Wat ook opvalt, is dat al het geblaat gepaard gaat zonder het aanbrengen van enige oplossing. Men hamert vrolijk los op alle historische problemen, maar met concrete voorstellen komen is echt teveel blijkbaar of niet mogelijk? Men maakt vaak de vergissing dat het hebben van interesse voor de sector (zoals op het debat op De Zevende Dag door vier jonge politici over het onderwerp) nog niet betekent dat je ook weet waar het over gaat en al zeker niet in staat bent om onderbouwde oplossingen uit te werken.
De sector moet zich gaan roeren en vragen om alle aandacht en woorden wat te luwen en te beginnen werken aan lange termijn oplossingen. De federale minister heeft als een van haar prioriteiten om een langetermijnstrategie uit te werken en het is hier dat zij het verschil zal kunnen maken gezien ze daar haar stempel op kan drukken.
Ze moet zich niks aantrekken van al het gewoel zonder inhoud, maar juist volhardend van start gaan met haar kabinet en steeds met detail reageren. Energie is nu eenmaal een onderwerp dat al verwaarloosd is sinds eind jaren negentig en iedereen heeft daar zijn bijdrage aan geleverd. Ja, ik ben kwaad want men gebruikt onze sector voor politieke of persoonlijke doeleinden die niks, nul bijdragen tot een duurzame oplossing die onze economie en samenleving zullen versterken. Hopelijk begrijpen de dames en heren dat hun bijdrage aan deze toekomst waarschijnlijk niet groot zal zijn als ze blijven roepen aan de zijlijn zonder mee te werken aan de moeilijke keuzes die gemaakt moeten worden.