Dat onze economie al een tijdje stagneert, is stilaan wel voor iedereen duidelijk. Het energieverbruik is trouwens voor een deel een goede barometer als het aankomt op economische groei en men ziet dat sinds 2008 het verbruik toch eerder wat afneemt dan toeneemt. Dan toch vooral het elektrisch gedeelte, maar ook voor gas zien we vooral in het opwekken van elektriciteit door middel van gascentrales een serieuze afname.
Wat ook opvalt, is de steeds grotere rol van duurzame productie in onze dagdagelijkse behoefte. Met momenten en in het weekend is duurzaam soms al goed voor meer dan 40 procent van de behoefte. Deze week hadden we zelfs op een bepaald moment even negatieve prijzen op de groothandelsbeurs door een overaanbod aan gratis duurzame energie. Dat zon en wind zeer wispelturige bronnen zijn weet iedereen wel en daarom hebben we ook behoefte aan een volledige herbronning van onze energiehuishouding.
Wat in vele sectoren kan gelden als het zogenaamde beste voorbeeld (best practice) en dat implementeren is voor onze sector niet bestaande. Er bestaan simpelweg geen andere landen of gebieden die de toekomst qua energie reeds geïmplementeerd hebben. Er zijn hoogstens landen die het beter doen, maar allemaal zijn ze min of meer gebonden aan de fysische wetten van ons product. Elektriciteit en gas zijn nu eenmaal producten die je fysiek moet transporteren. Waar zit de echte oplossing in naast slimme netwerken, duurzame energie, kernfusie, minder verbruiken? Niemand weet het eigenlijk, er is ook gewoon niet echt een oplossing gezien onze honger niet te stillen is.
Zelfs een combinatie van oplossingen biedt vandaag nog geen sluitende oplossing zonder te verzeilen in voorspellingen hoe de wereld er gaat uitzien binnen veertig jaar en wat dat zou gaan kosten. We hebben het al moeilijk om het weer te voorspellen voor meer dan 1 week en onze vermaarde economen over gans de wereld hebben de ene na de andere zogenaamde crisis niet zien aankomen. Wat we wel weten me z'n allen, is dat we zo niet verder kunnen gaan zonder vroeg of laat de rekening te krijgen.
Beginnende van een wit blad zouden we het wel weten denk ik, wat zijn de echte oplossingen voor onze (energie)honger? Al eerst niet gaan wonen in gebieden waar je veel energie nodig hebt om te overleven. Ja ik zie ons Canada nog niet direct ontvolken of het noordelijk deel van Amerika en Europa. Ja, zelfs onze landen komen in aanmerking als je kijkt wat we nodig hebben aan verwarming om onze barre winters te overleven. Nu liggen wij wel op de rand want technisch is het mogelijk om energieneutraal te worden door moderne technieken.
Onze transporthonger is een ander probleem en een van de veroorzakers is het just in time principe. Onze stock dezer dagen zit op de weg, iedere dag weer rijden honderd duizenden vrachtwagens (voor 30% leeg) rond om de goederen net op tijd af te leveren. Dit in combinatie met speciaal voor ons land het woon-werkverkeer, zorgt voor de perfecte storm van stilstaand verkeer.
Vooraanstaande wetenschappers geven ook de bevolkingsexplosie als oorzaak en oplossing aan voor onze honger, we zijn dan ook op 65 jaar tijd van 2 miljard naar 7 miljard mensen gegaan en kom je per direct al aan een hogere behoefte. Of dit aantal echt (te) veel is of niet is voer voor anderen, trouwens wat is veel? De 7 miljard vrienden/vriendinnen passen op een eiland als Corsica (wel recht blijven staan).
Terugkomend naar ons mooie landje vind ik dat België terug een voorbeeld moet worden van innovatie. Net zoals eind jaren zestig toen ons wegennet een voorbeeld was voor de wereld, onze energiesector in de jaren tachtig, onze kabelnetten in de jaren negentig/tweeduizend, moet België terug enkele initiatieven nemen die het verschil kunnen gaan maken.
Voor onze sector zit het bijvoorbeeld in het slim maken van onze netten zodat deze om kunnen gaan met de vele duurzame productiebronnen die we nu hebben en tevens veel lokale opslag gaan creëren (duurzaam) zodat we energie hebben wanneer we deze nodig hebben. In deze transitie zou een land als België leidend moeten zijn in de wereld gezien onze grote bevolkingsdichtheid, dichtheid van netwerken, hoge welvaart, grote industrie en kennisniveau.
We blijven te veel navel staren en herhalen wat niet kan terwijl de uitdagingen voor ons staan. Er is geen crisis er is een stagnatie en dus dienen we deze te doorbreken. Na vijf jaar van zowat nulgroei kun je eenvoudigweg stellen dat voortdoen op dezelfde wijze alleen maar meer van hetzelfde gaat geven. Jezelf opnieuw uitvinden heet zoiets?