De laatste weken zijn voor mijzelf wel een roller coaster met veel hoogten maar ook laagten geweest. Het verlies van mijn vader op een respectabele leeftijd van 90 jaar is iets waar je wereld dan toch van stilstaat gezien het onherroepelijke karakter ervan.  En toch put je ook kracht uit verdriet door de dag erop nog meer je stinkende best te doen als een soort uiting van respect voor de kans die je gekregen hebt om op deze fantastisch mooie blauwe planeet rond te lopen.

Dit voorrecht is dermate groot dat het verrassend is te noemen dat er zo slordig mee opgaan maar besef is iets wat je niet altijd constant wilt dragen.  De mens zit vol goede wil maar de bewustheid laat soms te wensen over.  Dat Covid-19 ons duidelijk heeft gemaakt hoe fragiel onze samenleving wel niet is zien we nog iedere dag.  Fabrikanten van wagens moeten hun deuren sluiten door de onderbreking van de transportketen onder andere.  Het gebrek aan onderdelen kent nog wel meer redenen maar toont gewoon de kwetsbaarheid aan van ons huidig economisch model.

Niet dat het ooit anders is geweest want sinds het ontstaan van de mens en bij uitbreiding de planeet hebben we steeds met moeilijke momenten te maken gehad.  Nu heeft de mens wel de kennis en kunde om te anticiperen op problemen die kunnen komen als we niet ingrijpen maar daarmee zijn we nog niet veilig.  De wil om onze kennis in te zetten om het juiste te doen blijft een broos evenwicht tussen de korte termijn en de belangen van de lange termijn.

De overlevingsdrang van de mens vandaag is niet kleiner of groter dan in het verleden hij is alleen onderhevig aan veel meer prikkels.  Daar komt dan nog bij dat alles onder een vergrootglas legt van de zogenaamde (a)sociale media.  Het online gebeuren heeft vele zegens maar wellicht nog meer vloeken.

De zoektocht naar de volgende steen heeft mijzelf ook bij de ontwikkeling van groene waterstof gebracht en de uitdaging aan te gaan om hier het uiterste resultaat te bereiken.  Natuurlijk is dit zoals steeds een team inspanning en kun je alleen maar slagen als je wilt delen met zowel je collega’s als je partners.  Het vormen van clusters om deze nieuwe industrie van het produceren van groene waterstof in de Benelux en daarbuiten mogelijk te maken vergt een grote inspanning van zowel de politiek als het bedrijfsleven.

Zoals steeds zijn er ook goede redenen om iets niet te doen en zijn vele conservatieve krachten gekant tegen verandering.  Ook zijn er technische argumenten om kritisch te blijven over het potentieel van een oplossing maar dat neemt niet weg dat waterstof onmiskenbaar een groot groei potentieel heeft en onze industrie haar ook nodig heeft.

De opkomst van de eerste groene waterstof fabrieken zal nog sneller gaan dan de opkomst van zon en wind vijftien jaar geleden gezien waterstof als grondstof niets nieuws is.  De beschikbaarheid van technische oplossingen is vandaag al een feit om deze investeringen te kunnen gaan voorbereiden op een manier dat ze ook schaalbaar zijn.

De tegenkanting en de argumenten die gebruikt worden tegen waterstof zijn allang dezelfde en men schermt met zaken zoals efficiëntie gezien waterstof moet gemaakt worden van aardgas, groene stroom of bijvoorbeeld kernenergie.  Zuiver percentueel gezien is deze stelling ook juist gezien je opgewekte stroom bijvoorbeeld het best stroom laat maar dat is toch eerder een drogreden.  De steeds grotere beschikbaarheid van wind en zon stroom brengt ook uitdagingen zoals netwerkcongestie dat nu al een feit is in een aantal landen en gebieden.

Belangrijker nog is dat de marginale kost van zon en wind verwaarloosbaar is en dat efficiëntie van bijvoorbeeld het omzetten naar waterstof dan wel met een 30% verlies gepaard gaat dat niet wilt zeggen dat het proces niet efficiënt is.

In België gaat men nieuwe gascentrales bouwen die zelfs nog een lagere efficiëntie hebben dan bovenstaande werking van het omzetten van zon en wind in waterstof met dan nog een mega uitstoot van CO2 er bovenop.

De komende weken gaan we weer veel over het klimaat mogen horen en gaan er weer vele dure beloftes gemaakt worden op de klimaattop in Glasgow.  Belangrijk ongetwijfeld maar onwaarschijnlijk dat er grote doorbraken zullen komen omdat de landen die de grote vervuiling en uitstoot vooroorzaken niet snel genoeg willen gaan.  Voor hun is het klimaat is van de zogenaamde rijke landen die dan ook historisch gezien nog de grootste schuld dragen.  Een valse reden want als je kan zien dat de Westerse wereld fouten heeft gemaakt door het gebruik van fossiele brandstoffen ben je dan zelf niet nog meer schuldig als je dan bewust dezelfde fout gaat maken?  De komende weken ongetwijfeld meer.