Nu het einde van het jaar weer nadert kijken we vaak terug op wat er allemaal gebeurd is en voor onze sector vooral wat er niet gebeurd is en nog gaat komen. Het is niet makkelijk om los te komen van de waan van de dag maar daarvoor dient deze periode.
Ook al kreeg ik ook vorige week weer een aantal interessante signalen zoals deze van een warmtepompinstallateur die mij bevestigde dat ook bij ontwikkelaars van grotere projecten warmtepompen echt in het vizier staan. De frustratie is echter ook aanwezig gezien deze onroerend goed ontwikkelaars vaak nog verplicht worden om gasnetten aan te leggen in de gebouwen die zij laten ontwerpen.
Deze verplichting voor nieuwe gebouwen staat haaks op de ambitie van onder andere minister Tommelein om onze gebouwen te verduurzamen. Wellicht gaat het hier om een vergetelheid en ik zal dan ook niet nalaten om zijn kabinet hierover te informeren in de komende dagen.
Ook dit is weer een schoolvoorbeeld van het ontbreken van een visie met een duidelijk stappenplan waardoor ad hoc maatregelen de regel blijven. Natuurlijk is het positief als de Vlaamse minister voor energie aankondigt dat hij tegen 2020 nog 280 windmolens op land wilt gerealiseerd hebben, alleen gaat een deel van de efficiëntie verloren door het huidig beleid.
Niemand die vandaag investeert in windmolens kijkt in de eerste plaats of de geproduceerde Kwh nuttig gebruikt worden maar vooral naar het financieel rendement. De rat race naar maximaal geproduceerde Kwh groene stroom is er vooral een die komt uit het feit dat men alleen geld verdient door te produceren. Of de Kwh nu nuttig het netwerk op gaan of niet is van ondergeschikt belang.
Nu hoeft men het huidig certificatensysteem helemaal niet overboord te gooien want de andere systemen in Europa zijn zeker niet beter alleen zijn bijsturingen of beter gezegd aanvullingen nodig. Duurzame opslag verdient zijn plaats naast zon en wind in het huidig ondersteuningsregime ook al is een subsidie op de investering zelf wellicht een beter idee. Zo zal de eigenaar er alles aan doen om na installatie zijn opslag en productie zo efficient mogelijk te willen inzetten.
Ondertussen is dit jaar ook wederom in het teken geweest van de stilte. Stilte van de regelgevers Creg en Vreg die zogoed als volledig onzichtbaar zijn geworden. De ene (lees federaal) omdat hij monddood gemaakt is door het verleden en hun huidig bevoegde minister en de andere omdat hij al anderhalf jaar zonder eindverantwoordelijke functioneert. Iemand zei tegen mij vorige week dat dit veel zegt over het belang dat Vlaanderen nog hecht aan zijn regelgever.
En toch moeten we blijven denken in oplossingen en zijn initiatieven zoals de ontwikkeling van warmtenetten door Eandis/Infrax in Vlaanderen heel nuttig maar natuurlijk wel een werk van lange adem. De bedragen die circuleren zijn dermate bescheiden dat we aan deze snelheid binnen duizend jaar ons objectief zullen bereikt hebben.
Het is jammer dat er bijvoorbeeld nog zoveel geld en aandacht zal gaan naar de omschakeling van laagcalorische gasnetten (naar hoogcalorische) in steden zoals Antwerpen en Brussel terwijl men dat geld beter zou gebruiken om per direct om te schakelen naar duurzame vormen voor verwarming en koken.
Wanneer men de ambitie zou hebben kunnen we in Vlaanderen (en België) sneller nog als in Nederland de omslag maken weg van aardgas voor onze verwarming door direct alle huishoudens die nu nog laagcalorisch verwarmen (en koken) en/of via stookolie hun huis verwarmen om te zetten naar duurzame technologie die reeds bestaat. Geld investeren in zaken die nu reeds door beleidsmakers worden afgeschreven is gewoon geen goed bestuur en vooral slecht voor het klimaat.
Dat dit een enorme omslag vraagt in denken snapt iedereen maar op voorhand de handdoek in de ring gooien door te zeggen dat zo'n omslag van gas naar elektriciteit (en andere duurzame verwarmingsvormen) niet zou kunnen is te gemakkelijk. Al zou men maar overwegen om een deel anders aan te pakken en zo honderdduizenden gezinnen al zou helpen om hun verwarming toekomstgericht te maken dan zijn we al een stuk in de goede richting aan het gaan.
De vele honderden miljoenen Euro's (800-900) die nu gedeeltelijk verkwist gaan worden aan een tijdelijke overgangsmaatregel (lees uw ketel geschikt maken voor ander type gas)zijn jammer. Op zich is een deel ongetwijfeld onvermijdbaar gezien we extra tijd nodig hebben om zoveel huishoudens met nieuwe onderdelen uit te rusten maar we hoeven niet te wachten tot 2018-2019 en kunnen nu al grootschalige projecten opzetten om massaal bijvoorbeeld warmtepompen uit te rollen. Wordt vervolgd.