Terugkomend op onze sector blijft het hokjes denken echt een probleem, systeemintegratie mag dan al een woord zijn dat sinds anderhalf jaar gebruikt wordt en zelfs als voorwaarde opgelegd worden in sommige windmolen concessies op zee, de uitbaters van die concessies vinden het tot op vandaag vooral lastig.  Nochtans had men hier al veel eerder mee moeten beginnen zodat we problemen op het net voor waren.  Er wordt veel gesproken over netcongestie (op bepaalde momenten in een dag) maar dit had men kunnen zien aankomen. 

De wildgroei van zonneparken zonder lokale afname geeft natuurlijk op een zonnige dag direct problemen.  En dat is niet de schuld van de partijen die hierin geïnvesteerd hebben maar van een overheid die niet integraal denkt en klakkeloos beleid van een buurland overneemt.  Het is gelukkig nog te corrigeren op voorwaarde dat men niet in hokjes blijft denken.

De hoogspanningsnetbeheerders zijn in een geweldige kramp geschoten en roepen in koor we gaan ons een oplossing banen door meer kabels te leggen overal.  De kost hiervan mag dan wederom door de verbruiker betaald worden.  Monopolie stimuleert overigens hokjes denken gezien ieder probleem via een verhoging van het tarief kan opgelost worden.

Batterijen, waterstofproductie (en opslag), AI, blockchain zijn oplossingen binnen systeemintegratie en samenwerking over de grenzen evenzeer.   Europa kan hier als winnaar uitkomen door meer te investeren in systeemintegratie terwijl de uitbouw van duurzame energieproductie nog grootschaliger dient te gaan.  Wind op zee is de fundering in de toekomstige energiemix aangevuld met zon, wind op land, opslag en flexibele productiemodi.

Ook kernenergie lijkt weer een onderdeel te worden van de toekomstige energiemix ook al is de maatschappelijke hoog.  Nederland heeft ambities, België heeft de wet op de kernuitstap van 2003 gewoon met 1 pennenstreek verwijdert en roept luid en in koor meer kerncentrales.  Hoe ze die gaan bouwen en betalen is echter een raadsel.  Zelfs de nieuwe Duitse regering lijkt de deur weer op een kier te openen om kernenergie in de toekomst weer toe te laten.

Ook hier geldt wederom het hokjes denken door oplossingen uit het verleden op dezelfde manier voor te stellen.  Wil men kernenergie dan zal deze dienen deel uit te maken van de energiemix van morgen die als basis wind, zon en opslag heeft.  Systeemintegratie betekent voor kernenergie dat zij dient te passen in onze energiehuishouding van morgen.